Er zijn veel woorden voor vermoeidheidsklachten en chronische stress: van “spanningsklachten” en “overspannen zijn” tot “Burn-out”. We spreken dan van het Chronisch Stress Syndroom (CSS). Het ontstaat niet van de ene dag op de andere.  Er gaat meestal een langdurig proces van roofbouw aan vooraf - soms al vanaf de vroege jeugd.. 
Stapje voor stapje wordt het lichaam meer moe en uiteindelijk leidt dat tot uitputting van alle reserves. 
Bij een CSS zien we een toenemende reeks lichamelijke en psychische klachten. Het lukt niet meer.
Het mentale en emotionele dysfunctioneren leidt niet zelden tot verdere problemen zowel op het werk als thuis.  Deze ‘afgeleide’ problemen zijn vaak de reden dat er aan de bel getrokken wordt en – ten onrechte – zijn ze vaak het focuspunt van diagnostiek en behandeling.

We weten tegenwoordig dat chronische belasting, gevolgd door onvoldoende herstel, leidt tot een ontregeling van die fysiologische mechanismen, die juist  bedoeld zijn om iemand, die onder druk moet werken, gaande te houden. Het lichaam verkeert uiteindelijk in een chronische alarmtoestand, die veel schade geeft.

Bij een ernstig CSS kan deze ontregeling niet meer door rust alleen ongedaan gemaakt worden. Herstel is pas mogelijk als de vicieuze cirkel van de ontregeling van stresshormonen en de bijkomende fysiologische  en psychologische effecten wordt  doorbroken en gekeerd. In mijn praktijk heb ik mij vooral gespecialiseerd in die gevallen van burnout waar complicaties zijn opgetreden die niet met een eenvoudige serie coachingsgesprekken verbeteren.

Het medisch-psychologische behandelings model omvat: